Τι είναι το franchising

Το franchising είναι ένας τρόπος ανάπτυξης μιας επιχείρησης που βασίζεται στη "μίσθωση" ενός εμπορικού σήματος. Από νομική άποψη, το franchise είναι μια ολοκληρωμένη μέθοδος αδειοδότησης όταν, μαζί με ένα εμπορικό σήμα (ή εμπορική ονομασία), ένας χρήστης παρουσιάζεται επίσης άδεια για ένα σύνολο τεχνογνωσίας.

Εγχειρίδιο οδηγιών

1

Στις σχέσεις franchising διακρίνονται δύο μέρη: ο δικαιοπάροχος - αυτός που παρέχει το εμπορικό σήμα για χρήση και ο δικαιοπάροχος - αυτός που θα το χρησιμοποιήσει (ο αγοραστής της άδειας). Ο δικαιοδόχος, σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες για την αδειοδότηση πνευματικής ιδιοκτησίας, πληρώνει στον δικαιοπάροχο το χρηματικό ποσό που συμφωνείται στη σύμβαση σε μια δεδομένη στιγμή, καθώς και - τακτικά - δικαιώματα εκμετάλλευσης ή δικαιώματα εκμετάλλευσης για χρήση του εμπορικού σήματος ή της εμπορικής ονομασίας.

2

Ωστόσο, υπάρχουν δύο θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ του franchising και της "συνήθους" αδειοδότησης πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο πρώτος είναι ότι ο δικαιοδόχος είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί το εμπορικό σήμα κατά τρόπο αυστηρά καθορισμένο από τον δικαιοπάροχο. Δεύτερον - τα δικαιώματα καταβάλλονται στον δικαιοπάροχο, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα του δικαιοδόχου. Εξετάστε αυτές τις διαφορές με περισσότερες λεπτομέρειες.

3

Κατά κανόνα, ένα σύστημα δικαιόχρησης (franchise) χρησιμοποιείται για την κατασκευή των αποκαλούμενων «δικτύων πωλήσεων» προϊόντων που κατασκευάζονται με εμπορικό σήμα ή εμπορική ονομασία. Σε αυτό το σχήμα, ο δικαιοπάροχος είναι ο κατασκευαστής του προϊόντος (πιο συχνά), και ο δικαιοπάροχος είναι ο πωλητής. Η διαφορά από τις συνήθεις εμπορικές συμφωνίες είναι ότι ο δικαιοπάροχος υποχρεώνει τον δικαιοδόχο όχι μόνο να πωλεί τα εμπορεύματα αλλά και να χρησιμοποιεί τις μεθόδους διαφήμισης, μάρκετινγκ, υποβολής εκθέσεων κλπ. Που αναπτύσσονται από αυτόν, δηλαδή τεχνικές και τεχνογνωσία, που αποτελούν το επονομαζόμενο "επιχειρηματικό σύστημα".

4

Όταν εργάζεται με άδεια franchise, ο δικαιοδόχος (πωλητής), κατά κανόνα, συμφωνεί να αγοράζει τακτικά από τον κατασκευαστή (δικαιοπάροχος) ορισμένους όγκους του προϊόντος για μεταγενέστερη πώληση. Στην περίπτωση αυτή, ο δικαιοδόχος δεν έχει το δικαίωμα να καθορίσει τις τιμές λιανικής για το προϊόν - αλλά μόνο στο εύρος τιμών που καθορίζει ο δικαιοπάροχος. Κατά κανόνα, ο δικαιοπάροχος καθορίζει τους κανόνες του όγκου των πωλήσεων στη συμφωνία και, επίσης, στην περίπτωση που ο δικαιοδόχος υπερβαίνει τα πρότυπα, το σύστημα μπόνους. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα δικαιώματα - οι τακτικές πληρωμές στον δικαιοπάροχο - δεν αποτελούν "ποσοστό του ενδιάμεσου", είναι πληρωμές για τη χρήση της πνευματικής ιδιοκτησίας (στην προκειμένη περίπτωση, η περίπλοκη τεχνογνωσία).