Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο outstaffing και το outsourcing;

Το Outstaffing και η εξωτερική ανάθεση είναι δύο όροι που ήρθαν από τη διοίκηση. Εμφανίστηκαν σχετικά πρόσφατα - στη δεκαετία του '90 του XX αιώνα. Τότε δημοσιεύθηκαν τα πρώτα επιστημονικά έγγραφα που περιγράφουν αυτή τη μορφή σχέσεων μεταξύ πελατών και εργολάβων.

Outsourcing

Η έννοια της εξωτερικής ανάθεσης μπορεί να μεταφραστεί κυριολεκτικά ως "εξωτερική πηγή". Στην πράξη, συνήθως σημαίνει τη μεταφορά ορισμένων λειτουργιών ορισμένων εσωτερικών μονάδων (για παράδειγμα, του τμήματος προσωπικού και της λογιστικής υπηρεσίας) σε κάποιον εξωτερικό εκτελεστή.

Η εξωτερική ανάθεση της παραγωγής σημαίνει τη μεταφορά οποιωνδήποτε λειτουργιών παραγωγής ή επιχειρηματικών διαδικασιών. Στην περίπτωση αυτή, ο κύριος στόχος δεν είναι η εξοικονόμηση χρημάτων, όπως ίσως να σκεφτείτε με μια γρήγορη ανάλυση, αλλά να ελευθερώσετε πόρους για να αναπτύξετε νέες κατευθύνσεις ή να εστιάσετε τις προσπάθειες σε πραγματικά σημαντικά πράγματα.

Η λογιστική εξωτερική ανάθεση άρχισε να αναπτύσσεται ενεργά το 1996, όταν ενέκρινε το νόμο «για τη λογιστική». Ήταν αυτή η κανονιστική πράξη που επέτρεπε τη μεταφορά της λογιστικής σε οποιονδήποτε εξωτερικό οργανισμό που ειδικεύεται σε αυτού του είδους τις υπηρεσίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα αυτή η συγκεκριμένη πρακτική είναι πολύ συχνή (σε αντίθεση με άλλα είδη).

Το κύριο πρόβλημα της ανάπτυξης της εξωτερικής ανάθεσης στη Ρωσική Ομοσπονδία είναι η έλλειψη νομοθετικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τη σχέση μεταξύ πελατών και εργολάβων. Στον αστικό κώδικα η έννοια αυτή δεν αντικατοπτρίζεται. Δεν υπάρχει σαφής νομική διάρθρωση, επιστημονική ταξινόμηση των συμβάσεων, έτσι ώστε όλοι να συντάσσουν τέτοιες συναλλαγές, με βάση μόνο τις δικές τους υποθέσεις.