Η οικονομική αποδοτικότητα είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της παραγωγής

Η επίτευξη του μέγιστου κέρδους, μεγιστοποιώντας τη χρήση των διαθέσιμων πόρων και ελαχιστοποιώντας το κόστος, χαρακτηρίζουν την οικονομική απόδοση της παραγωγής. Αυτός ο οικονομικός δείκτης χαρακτηρίζει την παραγωγικότητα της εργασίας και τη χρησιμότητα της χρήσης πρώτων υλών, υλικών και παραγωγικών ικανοτήτων.

Σήμερα στον κόσμο, ο δείκτης οικονομικής αποδοτικότητας εκφράζεται σε διάφορες μορφές. Σε επίπεδο παραγωγής, ο εν λόγω δείκτης ορίζεται ως η αποδοτικότητα της παραγωγής και σε κρατικό επίπεδο εκφράζεται ως εθνικά αποτελέσματα παραγωγής ανά μονάδα χρόνου ή μονάδα εργασίας.

Το χαρακτηριστικό της οικονομικής απόδοσης είναι η σύγκριση των αποτελεσμάτων παραγωγής με το κόστος παραγωγής. Η αποδοτικότητα της παραγωγής υποδιαιρείται σε διάφορους τύπους ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της: από τις συνέπειές της - περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές. στον τόπο της εκτέλεσης - σε τοπικό (λογιστικό κόστη) και σε εθνικό οικονομικό. με συχνότητα - μία φορά και κινούμενα. Ο συνδυασμός αυτών των τύπων αντικατοπτρίζει την αποτελεσματικότητα της παραγωγής σε μια ενιαία επιχείρηση.

Απαιτούμενα έξοδα

Για να επιτευχθεί το οικονομικό αποτέλεσμα, υπάρχουν απαραίτητες δαπάνες, οι οποίες χωρίζονται σε δύο ομάδες. Τρέχον κόστος που συνδέεται με την αγορά πρώτων υλών για παραγωγή, κόστος ενέργειας, μισθοδοσία και πωλήσεις προϊόντων. Τα εφάπαξ έξοδα περιλαμβάνουν επενδύσεις στην ανάπτυξη κεφαλαίου κίνησης, οι οποίες στη συνέχεια εξυπηρετούν την ενημέρωση των πάγιων περιουσιακών στοιχείων του οργανισμού, την εισαγωγή καινοτόμων τεχνολογιών παραγωγής, την κατασκευή κεφαλαίων, τη χορήγηση δανείων και την ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων.

Βελτίωση της αποδοτικότητας της παραγωγής: παράγοντες

Στην ανάλυση της αποτελεσματικότητας του οργανισμού πρέπει να ληφθούν υπόψη παράγοντες που θα μπορούσαν να αυξήσουν την αποδοτικότητα της παραγωγής. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να χωριστούν σε διανυσματικές κατευθύνσεις.

Ο πρώτος φορέας είναι η αύξηση της αποτελεσματικής χρήσης των διαθέσιμων πόρων στην παραγωγή. Η δεύτερη είναι η τόνωση των εργαζομένων προκειμένου να αυξηθεί το ποσοστό της παραγωγικότητας της εργασίας. Ο τρίτος φορέας είναι η μέγιστη κινητοποίηση των εσωτερικών πόρων της επιχείρησης. Και η τέταρτη είναι η συνεχής παρακολούθηση και ανάλυση των παραπάνω παραγόντων που επηρεάζουν την αποδοτική λειτουργία της επιχείρησης.