Η σημασία της σωστής κοινωνικής αξιολόγησης των εργαζομένων

Ο άνθρωπος, το δημιουργικό και εργασιακό του δυναμικό είναι οι μεγαλύτερες κοινωνικές αξίες. Λόγω των διαφόρων "συνδυασμών" προσωπικών ποιοτήτων και επαγγελματικών δεξιοτήτων, τα επιτεύγματα των ανθρώπων και η ικανότητά τους να ωφελήσουν την κοινωνία δεν είναι τα ίδια. Προκειμένου να ανταμειφθούν οι προσπάθειες των εργαζομένων, οι δυνητικοί εργαζόμενοι και τα άτομα με σταθερό χώρο εργασίας υποβάλλονται σε μια διαδικασία κοινωνικής αξιολόγησης.

Ο μηχανισμός ρύθμισης του προσωπικού περιλαμβάνει τον εντοπισμό ταλαντούχων και ελπιδοφόρων προσωπικοτήτων με στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη της φύσης και της δικής τους ικανότητας να δουλεύουν. Ταυτόχρονα, τα άτομα με λιγότερη αξία (πιο τεμπέληδες, έλλειψη πρωτοβουλίας, ανίκανα προς μάθηση) δεν παραμένουν εκτός του πεδίου των εργατικών προσπαθειών. Η πίεση της ομάδας και η τόνωση της φυσικής επιθυμίας για αυτο-βελτίωση μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του προσωπικού.

Ο προσδιορισμός, η επιλογή και η προώθηση των αξιοπρεπών εργαζομένων αποτελούν ένδειξη της καταλληλότητας μιας κοινωνικής αξιολόγησης. Δεν είναι πάντοτε ευγενής: όσοι ασχολούνται με την παραγωγή, την επιστήμη, τη διοίκηση και τον πολιτισμό πρέπει να είναι μόνο οι καλύτεροι και οι χειρότεροι "αποκομμένοι", αλλά με επιφύλαξη. Βρίσκεται στο γεγονός ότι, υπό την προϋπόθεση ότι εργάζεται για τον εαυτό του και γεμίζει τα κενά της γνώσης, οποιοσδήποτε «διαλεγμένος» φορέας της εργασίας μπορεί να πάρει τη θέση του μεταξύ των εργαζομένων.

Η σωστή κοινωνική αξιολόγηση αποτελεί τη βάση της οικονομικής ανάπτυξης. Ο διορισμός ακατάλληλων ατόμων σε ανώτερες θέσεις εργασίας, καθώς και η παραβίαση της επαγγελματικής και προσωπικής ανάπτυξης των εργαζομένων χαμηλότερου επιπέδου, αποτελεί αδικαιολόγητη επίβλεψη των πολιτών που ασχολούνται με την πολιτική προσωπικού, καθώς και δείκτη καταστροφικών τάσεων στο σύστημα κοινωνικής αξιολόγησης. Η έλλειψη ικανότητας του διευθυντικού προσωπικού είναι πιο επιβλαβής για την οικονομική υγεία μιας επιχείρησης ή ενός κυβερνητικού οργανισμού από ό, τι οι δευτερεύουσες ατέλειες στο έργο των απλών εργαζομένων. Επομένως, θα πρέπει να το διαχειρίζονται εκείνοι που έχουν επαγγελματικές, επικοινωνιακές, προσωπικές προϋποθέσεις γι 'αυτό, και όχι εκείνους στους οποίους τα καθήκοντα του διαχειριστή είναι επιβάρυνση.

Η κοινωνική αξιολόγηση του προσωπικού έχει κίνητρο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, αν οι μαθητές δίνουν περιοδικά μια εργασία, αλλά δεν ελέγχονται ποτέ, τα παιδιά χάνουν την επιθυμία τους να μάθουν, γιατί κανείς δεν αξιολογεί τις προσπάθειές τους ούτως ή άλλως. Ο ίδιος μηχανισμός λειτουργεί στο χώρο εργασίας: υπάρχει το αποτέλεσμα της εργασίας, αλλά δεν υπάρχει αξιολόγηση - είναι κακό? δεν υπάρχει αποτέλεσμα, αλλά υπάρχει μια εκτίμηση - επίσης κακή? υπάρχει ένα αποτέλεσμα και μια αξιολόγηση - ακριβώς τι χρειάζεται ο εργαζόμενος για να νιώθει απαραίτητη στον τομέα της παραγωγής ή στον τομέα των υπηρεσιών.

Αν παραβιαστεί ο μηχανισμός "εργασία - αξιολόγηση - ανταμοιβή ή μομφή - θετικές αλλαγές", όλα που συμβάλλουν στην κανονική εργασία θα τεθούν σε κίνδυνο. Μια στενή ομάδα θα μετατραπεί σε ένα αποδιοργανωμένο πλήθος, η εξουσία του ηγέτη θα ταρακουνήσει, το εύθραυστο κίνητρο για εργασία θα σπάσει. Ο εργαζόμενος χρειάζεται καθοδήγηση, είδωλα που πρέπει να ακολουθήσει και σαφή "οδικό χάρτη", δηλαδή έναν αλγόριθμο ενεργειών για την εκπλήρωση των καθηκόντων. Η έλλειψη κοινωνικής αξιολόγησης στερεί τους εργαζόμενους από το τι είναι ζωτικής σημασίας για την επαγγελματική τους ανάπτυξη. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης επηρεάζουν τη θέση του υπαλλήλου στην ομάδα, τη διανομή υλικής αποζημίωσης στην αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης.